Elsa Ebru - Beyaz Sandığım ADAM !

Daralıyorum da yok olamıyorum düşünüyorumda ben gülemiyorum yaşattıkların zor gelirken yaşatmadıklarını hesaba katamıyorum kazanmaya çalıştıkça benden çaldıkların yetmedi hep daha fazlasını istedin ben sende sıradan biri sen bende bulunmayan bir iliktin söyle bana ömrümü iliklediğim neydi onda bulupta benim sana vermediğim şimdi karanlık odam dahil her yanım sen benim ipi sökülmüş yün kazağım sen benim yırtık çorabım sen benim fakir cocuklugum sen benim parası olmayan annemi üzmemek için isteyemediğim uçurtmam yolunda huzur buldugum biri yok bakınca içtiğim suyu bile boğazımda bırakan biri yok bu nasıl bir yokluk allahım bedenimin içinde bir ben bile yok hergün gözlerimi bir gün kapatmak için açmam ne tuaf bensensiz hiç ken sen bensiz nasılda kocaman bir gökkuşagına sahipsin anlamadım sen hangi gökkuşagının beyaz rengisin daralıyorum kahretsin nasılda böyle herkesleştin değişmişsin söyle sen kimin eli deymişiz kimin sevgilisisin bilememde ama artık benim meleğim değilsin insan varacagı yere kadar inmez her durakta inmekte ne böyle yapma kurban oldugum yapma yoluna yol oldugum yapma yolunda soldugum aşk oyun değil bende oyuncak değilim çıkalım artık bu parktan kendine yeni oyun arkadaşları bul ben gidiyorum beyaz sandıgım adam dan sevmemen kabulumdür takarım sensizliği yüzüme ama beni gördügünde bakma yüzüme dayanamaz düşerim yine ellerine güzeldin çirkinleştin güzel cocuk bu kadar değer fazlamı geldi sana seni sevilmemeye alıştırmışlar uyan seni küçücük kalbime sığdırdımda sen beni koca istanbula sığmama izin vermedin ya ve sen gelmedin ki gidesin gidişine bile uğurlayamadım gidişini bile