Kendinden kaçarken ince bir çizgi üzerindesin Yüreksizlerden uzaklaşırken arbedelere gebesin Ayak kaydıran isteklerin midir sana rehber Bir avuç toprak ki...
Kendinden kaçarken ince bir çizgi üzerindesin Yüreksizlerden uzaklaşırken arbedelere gebesin Ayak kaydıran isteklerin midir sana rehber Bir avuç toprak kibirsizken insan herşeyi ister Ne yedirilirde kendini yokuşlara itersin Bahanelerin senindir senin olan ne vardır dersin Dünya dertlerin dert görüp tebessüm et İçimde yanan huzursuzluk ateşidir bana işaret Soğuk kışı yaşamak boşa geçen bir hayat Hayat sen olmak istersen yazı kendine yaşat Ne olduğunu bilmemek ne olmadığını görmek Herkesin unuttuğu yerde hatırlanmayı beklemek Biliyor musun ki safları yaran herşeyi yenen aslanla savaşmak kolay Gerçek kahraman odur ki önce kendini ve nefsini yener Perde perde sıyrılabilecek misin kendinden Kalem ne kadar uğraşsa da anlatamazmış derdinden Yağmur bile ağlar toprağa can veremezsem diye Sevmek bile senden değil biraz anlayabilsen Hiçliğimizle koşuyoruz yüreksiz yüreklerle Kendimizi görmeyi bırakmıyoruz yüksek sahnelerde Herşeyin manasını amacını zamanında yitirirken Konuşmayı bile bilmiyoruz aynı yolda koşarken Ne açlık bilir ne tokluk ne varlık bilir ne yokluk Ne gülmek zamanlı ne de ölmek zamansız Ne haklı savaşlar ne de haksız amaçlar Korkak kelimelerle başlar dalmış kör bakışlar Biliyor musun ki safları yaran herşeyi yenen aslanla savaşmak kolay Gerçek kahraman odur ki önce kendini ve nefsini yener
